Ketika saya menghadiri majlis perkahwinan anak saudara saya, saya telah ditegur oleh seseorang. Dia menyebut nama saya. Saya langsung tidak ingat siapakah beliau. Beliau meminta saya meneka dan mengingat kembali. Lama-kelamaan saya dapat mengembalikan inagatan saya. Beliau ialah Cikgu Marzuki, bekas guru saya semasa saya bersekolah di Sekolah Kebangsaan Bukit Jenun. Beliau telah lama bersara. Saya berasa malu kerana tidak dapat mengingat guru saya sendiri, sedangkan beliau yang masih ingat nama saya, walaupun kami telah berpisah sejak tahun 1972. Maafkan saya Cikgu Marzuki.
Langgan:
Catat Ulasan (Atom)
TRAVELOG JAKARTA BANTUNG DISEMBER 2024
Pada 8 haribulan Disember saya telah ke Jakarta. Di Jakarta saya menginap di hotel Dreamtel. Pada petangnya kami ke Thamrin City, ke...
-
Tiba jua di persimpangan ini, Barulah kita tahu besarnya erti budi, Makna jalinan kasih yang abadi, Semarak mesra yang mercup dalam manis bi...
-
Inilah kisah kerjaya mulia, Mendidik mengajar selagi terdaya, Ibarat lilin memberi cahaya, Bukan balasan harta pintanya. Guru itu sanggup be...
-
Bak Air Yang Mengalir Bak air yang mengalir. Tiba jua kiranya di muara waktu, Perpisahan mengimbau makna sebuah rindu, Pada jejak...
Tiada ulasan:
Catat Ulasan